Het is toch gek hoe dat gaat, in mijn hoofd en soms hier. Ik weet niet waar ik die calvinistische inslag vandaan heb, maar hoe zwaar het af en toe ook is, je mag het nooit volledig laten zien. Vijftien minuten "zeiken" en dan ga je gewoon weer door. Opgeven is geen optie, je maakt er het beste van. In de praktijk betekent dat een bult cynische grappen, en je vooral bemoeien met zorg voor anderen. En leuke dingen doen natuurlijk, vroeg naar bed want dan ziet de wereld er morgen weer heel anders uit.
Maar nou was ik vorige week in een Loopbaancentrum. Ik heb nog nooit een loopbaan gehad, ik doe altijd maar wat. Maar in dit Loopbaancentrum heb ik al heel wat afgelopen, want er zijn ook coaches die me de weg wezen toen ik nog werkte. Coachen is eigenlijk een ander woord voor je helpen je werk zo goed mogelijk te doen, zodat je er zomaar gelukkig van wordt . Er vallen woorden als ontwikkeling, talenten, waarom en hoe, maar dan in een andere vorm. Zij van dit Loopbaancentrum, kunnen dat heel goed. En omdat ik dacht, ze kunnen goed coachen dus vast ook goed loopbanen, ging ik maar eens terug.
Maar er werd helemaal niet geloopbaand; van de vrouw tegenover me mocht ik eerst eens ongelukkig zijn. En kwaad en ik hoefde heus niet altijd maar vol te houden. En ze zei ook godsamme, wat erg. Het was goed om iemand te horen godsammen, want ik godsam nooit zo erg om mezelf. Daarna ze deed iets met mijn hoofd en buik waardoor ik niet zo kwaad meer was. Wel verdrietig, maar dat paste wonderwel in het ongelukkig-zijn-plaatje. En ze gaf me tips voor een goed cv en sollicitatiegesprek. Toen ik wegging, kreeg ik een zoen. Maar dat doet ze alleen als je al een jaar je ziel en zaligheid hebt blootgegeven. Het is geen feestje hoor, ze laten je keihard werken voor zo'n zoen. Een wereldbureau; ik maak graag ongegeneerd reclame voor ze:
Talent en Result.
Tussen bovenstaand gesprek en onderstaand soresoverzicht zit iets meer dan een week. In de afgelopen week werd ik steeds moeier en bozer en verdrietiger. Omdat het mocht, van haar. Dit alles ontlaadde zich vandaag, in de sauna godbetert. En toen mocht ik het soreslijstje aan jullie laten zien. Van mezelf. Het is bijna fijn om hardop te kunnen zeggen dat het niet meer gaat, en dat ik het niet meer alleen wil. Ik ga niet meer volhouden om het volhouden; ik lijk wel gek zeg. En Florence Nightingale gaat per onmiddellijk met pensioen.