Vermaning
In de sauna in huilen uitbarsten, (op het tweede bankje en tranen liepen naadloos over in zweetdruppels, gelukkig ) hoever ben je dan precies heen? Wacht. Na alle cryptische meldingen van de afgelopen tijd zal ik het hele rijtje van nov 07 tot nov 08 gewoon eens opnoemen. Dat doe ik nooit (want drama) maar in die sauna moest zelfs ik toch toegeven dat het doodordinair een dramatisch jaar is.
Dus: huidkanker; (genezen maar nog tien jaar onder controle) een scheiding met bijbehorende verhuizing en kinderverwarring (ach, zelf eigenlijk ook erg in de war); verliefd geworden; de moeder van demandietoennogbleef overlijdt plotseling; zelf weer heel ziek; (het soort ziekte waardoor je geen poot meer voor de ander krijgt > zie: ziekte van pfeiferachtigen) de vriend van een goeie vriendin gaat dood; mijn jongste zoon heeft iets autistisch waardoor we subiet in de medische mallemolen worden gedonderd; ik word totaal onverwacht, na ruim twaalf jaar ontslagen, boempats geen werk meer; demandiewaarschijnlijknietblijft wordt depressief en niet zo'n beetje ook > zorg & aandacht, nauwelijks zorg & aandacht terug; en als toetje: mijn oudste zoon doet iets vreemds met een trampoline en loopt met een kraag om z'n nek > kan nog wel even duren.
En dan sta je aan het eind van de rare saunadag op de bus te wachten en zie je dat de bushalte Vermaning (Terechtwijzing) heet. Ik weet even niet meer hoe dit moet mensen.
Comments
Een mens zou van minder in tranen uitbarsten, en daar hoef je dan niet eens voor in een sauna te gaan zitten.
Ik wist niet dat dat van destijds huidkanker was *slik*.
Posted by: Laurent | 13 november 2008 18:52
Dat is inderdaad een enorme bak ellende bij elkaar... heftig. :-( *zendt een virtuele zakdoek, schouder en knuffels jouw kant op*
Posted by: Poelekie | 13 november 2008 21:41
Dat is inderdaad een enorme bak ellende bij elkaar... heftig. :-( *zendt een virtuele zakdoek, schouder en knuffels jouw kant op*
Posted by: Poelekie | 13 november 2008 21:41
Pfieuw....
Posted by: Zus en Zonen | 14 november 2008 10:00
Jeumig Odette, gadverdamme wat een gekloot allemaal. Eigenlijk zou je gewoon heel erg lang lekker bij iemand op schoot moeten liggen en helemaal niks meer hoeven.
Posted by: esther | 14 november 2008 10:20
@Esther:ja, dat wil ik ook, lang bij iemand op schoot liggen, maar degene bij wie ik dat wil, wil dat niet. Dat maakt het nog kloteriger. Afijn. Gelukkig hebben we de poesjes nog. (al zitten die op mijn schoot, ik kan moeilijk op zo'n klein schootje van hen gaan liggen;-)
Posted by: odette | 14 november 2008 12:04
Sterkte Odette, met alles. Dat vraagt om vrolijke rooschjes of iets dergelijks. Fijne DVD's of fijne troostmuziek en veel chocola!
(Ik zie een hoop overeenkomsten in jouw verhaal maar daar zal ik je verder niet mee vermoeien. Ik heb er inmiddels 8 van de 10 jaar controle opzitten. Ging sneller dan ik dacht.)
Ik denk aan je.
Posted by: Smile | 15 november 2008 00:18
Dankjulliewel. Ik had dit niet verwacht maar het doet goed.
Posted by: odette | 15 november 2008 01:16
Oef, Odette, vind je het gek dat je er doorheen zit? Wat een enorme berg tegenslagen zeg. Veel te veel, en al helemaal teveel om in 1 jaar te proppen. En inderdaad, nu je die schoot zo nodig hebt, is hij er niet. Dat maakt het extra zwaar, gok ik zo. Hopelijk helpt onze virtuele schoot een heel klein beetje, we leven met je mee. Is er een mogelijkheid er heel even tussenuit te gaan met de kinders? Gewoon ergens in een hutje in het bos even bijkomen ofzo? Misschien moeilijk door je ontslag. Godsamme wat een ellende zeg, ik zou niet alleen in de sauna maar overal met druppende ogen lopen vrees ik. *Knuff*
Posted by: Wenz | 15 november 2008 11:02