« augustus 2007 | Main | oktober 2007 »

21 september 2007

Kleine Sjang

sjangL.jpg

Na best een tijd zoeken naar een oude uitgave met de originele tekeningen (er zijn genoeg nieuwe met afgrijselijke illustraties) viel hij in de brievenbus: Kleine Sjang van Eleanor Frances Lattimore.
Als kind heb ik Kleine Sjang verslonden. Gelezen, herlezen en nog eens en nog eens.
De tekeningen kon ik dromen en dertig jaar later nog steeds. Dertig jaar is lang, misschien had ik ondertussen in m'n hoofd wel een heel andere Kleine Sjang gebrouwen.
Maar nee, de tekeningen in het oude boek zijn precies als die in mijn herinnering. Ik vind dat best knap, van mijn geheugen.

20 september 2007

Onhandig

dekentjesL.jpg

De titel van dit stukje was eigenlijk Boodschap van Algemeen Nut. Ik heb namelijk iets van reclame te doen, en de Belgen hebben daar nou eenmaal het mooiste woord voor. Voor reclame dus. Dit stukje heet echter onhandig en daarover nu vanalles.

Ik wilde even melden aan de mensen die de dekentjes missen op detsdingen.nl nog even moeten wachten. Er zijn namelijk wel dekentjes, genoeg dekentjes zou ik zeggen, maar de achterkant van die dekentjes, zucht. Na een foetersessie achter de naaimachine, denk ik later op de bank dat er hordes mensen moeten zijn die in een handomdraai een flanellen doek en vrolijk stofje achter dat grillige haakwerk kunnen krijgen. Moet ik nog op oefenen. En heel veel onhandig doen. Komt dus, als ik uitgefoeterd ben en mijn perfectionistische inslag volledig heb gebotvierd op haak-en naaiwerk. Waarvan akte.

Vervolgens haalde ik nog een onhandige manoeuvre uit door een mailing over de tassen zonder onderwerp te verzenden. Dus die moest nog een keer. Alsof ik niet de godganse dag allerlei mails verstuur zeg. Foeter. En zodra ik van mijn fout bekomen was en de mailing nog maar een keer de wereld inslingerde (met het risico voortaan als volslagen computer-nitwit door het leven te moeten) ontdekte ik dat het plaatje in mijn gezellige mailing bij de ontvangers niet is overkomen. Iets met Microsoft versus Apple. Omdat ik de hele dag op een pc werk, en thuis weer over moet op mijn huismekkie. Dat kan mijn hoofd soms niet aan, die wisseling van de wacht. Stom. Onhandig.
Maar eigenlijk ben ik niet zo stom of onhandig. Echt niet. Of maar een beetje. Eigenlijk ben ik gewoon een beetje moe. En het is pas écht stom om daar niet aan toe te geven. Maar dat is weer een ander verhaal.

15 september 2007

Toekomst

toekomstL.jpg

De toekomst bespreken, soms kan dat alleen met een fles wijn in het midden en open water in de buurt.

13 september 2007

Portier

paarsbL.jpg

Als je de trappen van mijn grote glazen kantoorgebouw hebt beklommen, loop je recht tegen de sectie portiers aan. Logisch. Iemand moet in de gaten houden welk gespuis er binnenkomt, of welke hoge heer of dame, welke nieuwe uitzendkracht op jacht is naar een pasje. Hallo zeg ik dan in alle vroegte tegen de dienstdoende. Goeiemorgen, zegt hij dan terug. Ik ken ze niet allemaal bij naam maar wel van gezicht. En nu zat er een nieuwe.

Op de balie van de sectie portiers staan altijd twee grote bossen bloemen.
Aankleedbloemen. Decoratiebloemen. Voorgeprogrammeerde bossen bloemen horen nou eenmaal bij een groot kantoorgebouw. Iedere week maak ik een fotootje van een van de bloemen uit de bos. Geen enkele portier kijkt er nog van op, daar heb je haar weer van vijfhoog. Maar die nieuwe, die wist dat natuurlijk niet. Dus ik legde dat even uit. Vond ik wel zo aardig. Hij greep de situatie gelijk aan om te vertellen dat hij zijn cv aan het bijwerken was. Wat dat cv met mijn foto te maken had weet ik ook niet, maar voor de nieuwe portier ontstond er blijkbaar een connectie. De nieuwe portier is eigenlijk rij-instructeur. En voor ik het wist had ik mijn hele auto-rijtrauma aan hem voorgelegd, de nieuwe portier heeft beslist een vertrouwenswekkend hoofd. Of ik heb een erg groot trauma. Hij wist me in elk geval te vertellen dat hij een goed adresje wist voor bange ex-autorijders. Met begeleiding enzo. Faalangstbegeleiding heet dat. En ja hoor, daar stond het adresje alweer op een papier en vervolgens zat de hele belofte van een faalvrij leven in m'n tas. Alsof ik nog niet overmoedig genoeg was, beloofde ik ook nog écht te bellen. Godver. Ik hoop dat de nieuwe portier snel weer weg is. Hij ziet eruit als een man met een missie.

NB: En ja, de foto boven komt van de portierenbos. Ook deze foto staat binnenkort in de catalogus van detsdingen.nl Kijk mij eens even sluikreclameachtig bezig zijn. Ha!

12 september 2007

Mondo Promo

mondoLL copy.jpg


Daar ben ik weer, van het Mondo Leone promotie-team. Leon heeft weer iets nieuws bedacht, zo leuk dat iedereen het moet weten. Ga naar de Mondo Leone website en word lid van Club Mondo Leone. (onderaan de pagina) Je krijgt dan bericht hoe je mee kunt doen aan een nobel streven: de nieuwe cd van Leon laten vliegen. Meer! Meer! Meer! van zulke initiatieven! En van zulke mensen ook.

08 september 2007

Detsdingen! Hoera!

detsdingen1L.jpg

Hoe lang heb ik het er nu al over?
Nou. Hier dus.
En hier, toen jullie allemaal meedachten, dat was zo leuk. En hier en hier en jemig zeg, hier ook al. (let vooral niet op de spam, da's van later zorg) En hier, toen ik weer eens aankondigde dat de website snel online zou zijn. Dat was juni. *kuch*

In elk geval: hij is er!
En wel hier!

DETSDINGEN.NL
Mijn eigen tassenwinkeltje vol met vrolijke bloementassen. En ik ben er zo trots op.
Rest mij voor nu nog een dikke vette dank aan de maker van de website die tussen al zijn bedrijven door precies de website ontwierp en bouwde die ik voor ogen had. En ik wens de bezoeker natuurlijk veel plezier. Ga ik nu even een fles wijn ontkurken, dat lijkt me wel een feestelijk plan.

04 september 2007

Treinen

sprinterL.jpg

In de vier jaar dat ik studeerde, ging ik vier jaar met de trein. Van Nijmegen naar Arnhem, iedere dag. Fietsen naar Nijmegen CS, fiets parkeren, trein naar Arnhem CS, overstappen naar Arnhem Velperpoort en nog tien minuten lopen naar het schoolgebouw. Tijdens mijn stagejaar treinde ik naar Oosterbeek. Fietsen naar Nijmegen CS, trein naar Arnhem CS, overstappen naar Oosterbeek en een kwartier lopen naar de instelling waar de stage zich afspeelde. Na mijn studie ging ik nog drie jaar per trein naar datzelfde Oosterbeek; de stage was gepromoveerd tot eerste werkplek. Na drie jaar trein in, trein uit, werd het wederom Arnhem maar dusdanig ver verwijderd van het centrum dat het net zo goed Appelscha had kunnen zijn. Fietsen, treinen, bussen, lopen, twee keer anderhalf uur was ik er dagelijks mee kwijt. En toen werd alles anders want toen werd het Nijmegen-Amsterdam en dat had weer niets met werk te maken.

Het punt is dat ik in al die jaren een behoorlijk ervaren treinreizigster ben geworden. Ik begrijp de borden, weet waar ik bij de deuren moet gaan staan om in de spits toch een zitplaats te bemachtigen, en beter, ik kan dit allemaal heel soepeltjes zonder gebruik van elleboog of knie. Heel hard rennen van spoor twee naar spoor zeven (mét zware tas) is trouwens ook geen probleem.
Nu moet ik een keer per maand naar Utrecht. Gewoon van Amsterdam CS naar Utrecht CS, niets bijzonders. En al drie keer ben ik er in getrapt. Drie keer heb ik de sprinter genomen in plaats van de intercity. En al drie keer heb ik die hele boemel uitgezeten, alle tussenliggende dorpen gezien, en alsof het nog niet erg genoeg is, de intercity naar Utrecht voorbij zien komen. Waar ik dus in had moeten zitten, in plaats van in die sightseeingtoestand die de zeer misleidende naam sprinter heeft meegekregen. Ik weet niet hoe het op jullie overkomt, maar het woord sprinter heeft in mijn woordenboek toch echt iets te maken met Sprint=Snel=Hard. Drie keer dezelfde fout maken is niet erg slim, maar een slak een sprinter noemen is stom. Zeg maar belachelijk.