***detslife's digi van de dag***

Ik heb een zoet verhaaltje in de aanbieding. Helemaal echt gebeurd en best wel suikerig en roze, of in dit geval eerder lichtgeel en lichtgroen, maar daarover later meer.

De zon scheen, ik lag erin en las de krant. Er klonk een vogelgeluid. Op IJburg klinken niet veel vogels, in de eerste jaren na onze verhuizing naar deze zandvlakte klonk er hoogstens een *gak gak* van overvliegende eend of gans en dat was het.Te weinig bomen nog, dus geen vogels. De bomen groeiden gestaag en er fladdert steeds meer boven ons hoofd. Vogels, net als toen in de binnenstad van Amsterdam. Maar ondanks aanwas is een vogelgeluid op IJburg nog altijd reden om je oren te spitsen. En dit geluid was wel heel uniek.

Er zit een parkiet op de brandtrap, verklaarde de overbuurvrouw van driehoog over haar balkon. Kijk, daar zittie. En jawel, een lichtgroene parkiet op de brandtrap kwetterde een eind in de lucht. Ach gossie, zei ik om maar iets te zeggen.
Ja, en het leuke is dat hij praat met mijn parkiet, zei de buurvrouw.
Sinds wanneer heb jij een parkiet dan? vroeg ik verbaasd. Mijn overbuurvrouw heeft een mopshondje en dat past prima bij haar. Ze is zelf ook nogal van het robuuste soort, dus ik zag haar niet snel met een teer gekleurd vogeltje in de weer.
Ja joh, ik heb hem nu drie dagen en hij is zo tam als wat. Hij zit op m'n arm en hij kletst de hele dag.
Ach jee, wat leuk, zei ik maar weer. Ondertussen zat de lichtgroene aanvliegparkiet nog steeds te kwetteren tegen de gesettelde parkiet, die ik overigens helemaal niet kon zien maar des te meer hoorde.
*Kwetter*
*Kwetter terug*
Ja en het is eigenlijk hartstikke zielig want die parkiet is vast ergens ontsnapt en nou zit hij hier en hij heeft geen eten en straks wordt hij gevangen door een kat, zei de buurvrouw. Door jouw kat bijvoorbeeld.
Oh. Eh. Ja. Mijn kat had zich inderdaad buitengewoon geïnteresseerd onder de brandtrap geposteerd en wachtte geduldig op een gekleurd hapje. Hm. Katten zijn af en toe ook niet zo aardig hoor.
Ik zou hem eigenlijk moeten vangen maar dat lukt nooit, zo schatte de buurvrouw in.
Nou, zei ik, hij vliegt nu je galerij in dus je kunt een poging wagen.
De buurvrouw liep naar binnen en haalde een handdoek. Heel voorzichtig sloop ze naar de lichtgroene aanvlieger en Sodeju! Ze had hem!
Wil je snel even naar boven komen en mijn deur open doen! Dan kunnen we hem in de kooi laten! Snel!
Ik rende naar boven, sleutelde de deur open en hielp de buurvrouw met het proppen der parkiet in te kleine kooi met soortgenoot.
Phew, zweette de buurvrouw, die zit erin.
Ja, zei ik praktisch, dat is allemaal leuk en aardig maar misschien vinden ze elkaar helemaal niet leuk en wat dan?
Maar wat bleek, ze vonden elkaar ontzettend aardig. Ze kropen naar elkaar toe, pikten in elkaars bekjes (het leek op tongzoenen dus ik vermoed dat het in parkietentaal ook best een toffe bezigheid is) en schudden met hun veertjes.
Ik hou hem, zei de buurvrouw. Anders gaat hij dood en misschien gaat het wel goed met de mijne. Ik moet wel een grotere kooi, pas jij even op ze terwijl ik naar de dierenwinkel ren?
Dus.
Daar zat ik. Op de galerij van driehoog, aan het tafeltje van de overbuurvrouw met twee onwennige parkieten in een te klein kooitje. Ik schoot gelijk in de Opvoed & Begeleiding want zo ben ik. De lichtgroene aanvlieger leek erg moe, zijn oogjes vielen steeds dicht. De gele eigenaar van de kooi wilde spelen of kennismaken, of contact in elk geval, maar werd ook veel afgeleid door wilde vogeltjes die hij allemaal iets te vertellen had. Koppie schuin, * kwetterdekwetter* en daar werd de vermoeide aanvlieger dan weer wakker van. Ik mompelde ze een beetje tot de orde, niet te hard want dat zou gek zijn. "Okee, jij gaat slapen en jij houdt je een beetje in met je geouwehoer tegen wildvreemde vogels en straks gaan we allemaal eten. Okee?"
De buurvrouw kwam terug met een nieuwe kooi voor twee parkieten. Ik zei nog: doe maar een beetje rustig aan met die aanvlieger, volgens mij issie een beetje van slag. Ik was tenslotte al een uur vogelkenner dus ik had gelijk een mening.
Welnee, zei de buurvrouw. We zetten ze direkt samen in de grote kooi en straks mogen ze los vliegen en dan gaat de hond ze vast allebei likken.
Allebei likken? ALLEBEI LIKKEN?
Ja joh, die van mij wordt al twee avonden afgelebberd door de hond. Ze vinden elkaar zo lief, dat is zo schattig om te zien!
Oh.
Welja.
Ik wist helemaal niet dat parkieten leuk waren, vogels en vissen zijn voor mij eigenlijk geen huisdieren. Maar ik wist ook niet dat ik zo vertederd kon raken door twee gekleurde beestjes in een kooitje. We zijn nu een week verder, ik lig allang niet meer in de zon. De parkieten van de overbuurvrouw zijn erg gelukkig met elkaar. En met de hond, lebberend en wel. En de buurvrouw is weer gelukkig met alledrie. Zoet toch?

Posted by odette at 11:50 pm | Permalink | Comments (2756) | TrackBacks (0)

De eerste dag op de middelbare school. Helemaal hoteldebotel van het rooster, de lessen, het vinden van de juiste lokalen, het gesjouw met schoolbepakking. Eigenlijk helemaal hoteldebotel van alles. Op de eerste dag maakt de klas afspraken over hoe ze dit jaar met elkaar om willen gaan. Nou, dat zijn maar vast keiharde afspraken.

Posted by odette at 11:50 pm | Permalink | Comments (511) | TrackBacks (0)

Het zit er niet in dit jaar, de Uitmarkt. Ondanks de fijne lokatie en de boekenmarkt, geen zin en geen tijd. Of geen tijd voor gemaakt. Maar na mijn werk vanochtend schoof ik toch maar even het Lloydhotell in; het hotel ligt op vijf minuten loopafstand van mijn werk én ik had gelezen over een fototentoonstelling van broedplaatsen. Even dan, en dan snel naar huis.
Bovenin het pand, ja daar waar ik met hoogtevrees en al uit het raam bungelde voor de foto hierboven, zou de fototentoonstelling zijn. Hm. Dat was het niet. In de ruimte stelden de broedplaatsen zich aan ons voor middels wandkaarten, folders en een maquette. En een hele berg visitekaartjes in plastic hoesjes met bretelsluiting, van die dingen die je van de portier aan je kleren moet knijpen (zichtbaar mevrouw!) als je als gast een vreemd pand betreedt. Uit de hele stapel haalde ik deze. Van ene Eva. Nooit van gehoord, maar het kaartje was zo leuk, dat ik hem heb meegepikt. Thuis heb ik Eva toch maar eens opgezocht, het visitekaartje was tenslotte ook bedoeld als promomateriaal, en daar zag ik wat Eva maakt. Heel veel, maar onder andere een leesstoel. Kijk maar en klik op stoel. De leestoel van Eva van der Meer. Ik wil die stoel, dan weet u dat. Maar omdat ik die stoel natuurlijk helemaal niet kan betalen, hangt Eva's kaartje hier in de gordijnen. Ook leuk.

Vanavond zag ik Wende op televisie. Iedereen heeft het al een jaar over Wende Snijders, maar ik had haar nog nooit langer dan vier minuten in een talkshow zien zingen. Nu zag ik haar een uur, en ik vond haar amazing. Iedereen heeft gelijk, je krijgt energie van Wende. Al met al heb ik een vrij magere Uitmarkt-score op mijn naam staan, en morgen mag ik uitslapen en naar het strand. Ik zal beloven dit culturele seizoen veel te lezen en naar het theater te gaan. Oh wacht, dat deed ik al.

Posted by odette at 10:50 pm | Permalink | Comments (5) | TrackBacks (0)

Mijn collega had het over rotzooi en dozen en weg ermee. Allemaal woorden waarvan mijn oren op steeltjes gaan.
Ja, het zijn vooral die boeken hè, wat moet je ermee. Ouwe meuk, oude detectives en romannetjes en oja, er ligt ook nog zo'n vaag kookboek zag ik. Vaag kookboek? Het Margriet kookboek uit 1989 zul je bedoelen!
De volgende dag lag het boek, ingepakt en wel op mijn bureau. De rest van de dag lag het uitgepakt op mijn bureau. Men ging massaal op zoek naar het draadjesvlees en we kwamen tot de conclusie dat het best fijn is een recept te lezen waar nou eens géén pijnboompitten en zongedroogde tomaatjes in voorkomt.

Posted by odette at 11:22 pm | Permalink | Comments (150) | TrackBacks (0)

Iedere dag komt er weer een nieuwe, soms op rare plekken. Vandaag zat er een in de bamboe. Huh? Het is jammer dat ze maar een dag bloeien; aan de andere kant, als ze in dit tempo doorgaan heb ik iedere dag nieuw blauw.

Posted by odette at 11:12 pm | Permalink | Comments (155) | TrackBacks (0)

Je hebt het niet zo in de gaten, maar ondertussen verzamel je gewoon weer wat. Mini-eendjes. Wat moet je er mee. Geen idee, maar het moeten er blijkbaar steeds meer worden.

Posted by odette at 09:35 pm | Permalink | Comments (7) | TrackBacks (0)

Ach, hoe anders dan vorig jaar. Bekende kinderen in zelfs hetzelfde lokaal. Een nieuwe juf en de tafelindeling is nog niet helemaal naar wens. Kennismaken in de ochtend, regels uitleggen en hoplakee, daar ging het in de middag gelijk weer aan de spelling. Alleen uitgerekend zijn beste vriend is blijven zitten, heeft hij weer. Als troost gaan ze samen op taekwondo, hier nogal gewoontjes uitgesproken als tajkwando. Komt allemaal goed. Nu nummer twee nog naar de middelbare school loodsen en dan is het wachten op de volgende vakantie, waarvan ik nog niet heb durven kijken of die van de basisschool gelijk loopt met die van de middelbare school. Ik denk dat ik heel hard ga gillen als dat niet zo is, namelijk.

Posted by odette at 10:19 pm | Permalink | Comments (4) | TrackBacks (0)

Als je aan het graf van je opa staat, kun je er maar net zo goed een beetje cool bij gaan staan. Dat had opa best leuk gevonden. Want opa had niet veel met protocol en neptreurnis. Hoi opa, hier zijn wat bloemen.
En verder is zo'n kerkhof ook best spannend, met al die oude graven. Soms zelfs met scheuren in de steen, zou je daar in kunnen kijken? Toch maar niet proberen. Ik had ze in verband met overige bezoekers gevraagd niet al te jolig over de begraafplaats te rennen. Maar toen we terugliepen, kwamen we een familie met wel tien kinderen tegen die vrolijk kwetterend op weg waren naar hun steen of monument.
Het was vandaag weer die dag. Die dag waarop we moeten denken aan toen en hoe het was en verder ging. En nog steeds verder gaat. Ik ben niet zo goed in herdenkingsdagen, ik denk gewoon midden in een week ineens heel veel aan mijn vader. Misschien denkt hij dan wel een beetje terug, weten wij veel hoe dat gaat.

Posted by odette at 09:04 pm | Permalink | Comments (0) | TrackBacks (0)

Precies. Weg ermee. Ik ga namelijk niet nóg een keer in mijn zomerrokje en slippers zonder plu op stap, omdat ze toevallig ergens hebben bedacht dat het maar eens herfst moest worden. En nou heel snel nazomeren ja!

Posted by odette at 10:32 pm | Permalink | Comments (2) | TrackBacks (0)

Op het parkeerterrein van mijn werkgever zijn ze tijdens mijn vakantie begonnen met iets verbouwerigs. Er was een bordje weggevallen of weggehaald. Alhoewel dat laatste me onwaarschijnlijk lijkt; waarom dit bordje dan wel laten hangen? Een sloper met gevoel voor humor? Hm.
Welkom op het.
Tja, welkom op wat eigenlijk?

Posted by odette at 08:16 pm | Permalink | Comments (10) | TrackBacks (0)

We hadden een logeerpartij, zij en ik. Een bliksembezoek in verband met werk, maar in die paar nachtelijke uren kun je een hoop ophalen en bijpraten.
Ik kreeg een kado, zo'n vreselijk mooi kado. En ook zo'n vreselijk goed odette-kado. Dat durft alleen iemand te geven die je al honderd jaar kent, anderen zouden er misschien van gruwelen.
En nu moet ik er als de wiedeweerga een vitrinekastje bij. Hè, wat rottig nou weer.

Posted by odette at 12:42 pm | Permalink | Comments (6) | TrackBacks (0)

Tapas eten op Blijburg "ter ere" van het einde van de vakantie. Tapas van Blijburg zijn onnoemelijk lekker. Alleen die gehaktballetjes (vooraan), daar mogen alleen mensen aankomen met een heel degelijk en stabiel maag-en darmkanaal. Phew.

Posted by odette at 11:33 am | Permalink | Comments (5) | TrackBacks (0)

In Bergen was boekenmarkt. En nu heb ik mijn allereerste Stiekem gelezen Boek uit Ouderlijke Boekenkast eindelijk zelf.

Posted by odette at 12:06 am | Permalink | Comments (1) | TrackBacks (0)

Op mysterieuze wijze was ik aan het het eind van de middag toch weer knalrood. Zo mooi was het weer op Blijburg-strand nou ook weer niet.
Naast me een stel. Er kwam een stel bij.
Hee hallo, hoe is het ermee?! *smak smak*
Ja goed, een beetje brak, we waren gisteren naar de Parade.
Oh leuk, en welke voorstellingen heb je gezien?
Geeneen natuurlijk, alleen een beetje rondgelopen en veel te veel rose gedronken.
I rest my case.

Posted by odette at 12:00 am | Permalink | Comments (3) | TrackBacks (0)

Een heel erg verlaat verjaardagsfeestje. Lasergamen in een wel heel kind-en oudervriendelijke omgeving. Kinderen beneden in een spannend hol met een pak aan. Schietend en scorend. Ouders boven op het terras in de zon. Daarna een wandelingetje naar de tram en taart eten in de tuin. Ouders in de tuin in de zon. Allemaal lol. Onthouden, dat lasergamehol.

Posted by odette at 11:31 am | Permalink | Comments (1) | TrackBacks (0)

Het hele parade maken schiet z’n doel natuurlijk een beetje voorbij als je kaarten via de website aanbiedt. Is niet erg, is wel zo handig met rijen van hier tot tokio. En wij hadden een doel, wij wilden ons helemaal niet laten verrassen en verleiden. Wij moesten naar de Leons.
De Leons hadden het over hun helden, maar zelf zijn ze eigenlijk antihelden. En dat maakt ze dan weer zo leuk. Niet dat ik niets over hun helden wilde weten hoor, zo vergeet ik nooit meer wie Rick Springfield is (Leon V.) en dat Phil Lynott (Leon G.) zo’n lieve moeder had wist ik ook niet. De twee Leons zijn hele leuke mannen met een beetje rare helden. Ik was blij dat ik ze een van de laatste avonden nog even kon bewonderen. Leon G. is namelijk een beetje mijn held. Een man die zachte liedjes kan maken zonder kwezelig te worden. Daarom. En hij heeft een grappig hoofd. En een leuke website.
Verder hebben we onze Paradeplicht gedaan en rosé gedronken. En mensen bekeken die heel hip waren. Zelf zijn wij namelijk helemaal niet hip. (Oef! Hier krijg ik last mee > herstel > ik ben niet hip, mijn gezelschap was natuurlijk heel erg hip) En we hebben een programmaboekje gekocht waar we niets aan hadden. Omdat we die website natuurlijk al helemaal hadden doorgespit, eigen schuld.
Het is mooi dat de Parade er is, en zo’n voorstelling als van de Leons had ik niet willen missen. Maar als ik de rosé per fles als warme broodjes over de toonbank zie gaan, dan is de Parade af en toe ook gewoon een uit de hand gelopen openluchtkroeg. Ook niks mis mee hoor.

Posted by odette at 04:13 pm | Permalink | Comments (1) | TrackBacks (0)

De spiksplinternieuwe Openbare Bibliotheek Amsterdam is nogal overweldigend.

Posted by odette at 05:19 pm | Permalink | Comments (2) | TrackBacks (0)

Er zijn mensen die kamperen maar een armoedige toestand vinden. Ze hebben het over die rottige luchtbedden, het altijd te kleine kookapparaat, het gebrek aan ruimte en de overvloed aan ongewenste beestjes. En altijd bovenop de buren die, zul je net zien, hun huilbaby of kudde pubers hebben meegenomen.
Er zijn ook mensen die zich afvragen wat ik in hemelsnaam zo leuk vind aan kamperen. Dat zijn mensen die mij al wat langer kennen en weten van mijn luxueuze inslag. Klopt. Ik hou van goede bedden, warmte, een uitgebreid maal en fijne stoelen. En ik hou inderdaad helemaal niet van ongewenste beestjes. Over deze tegenstelling in mijn over het algemeen nogal doorzichtige karakter heb ik eens nagedacht. Een doorzichtig karakter moet tenslotte wel een beetje helder blijven.

Waarom huur ik in de vakantie geen huis? Waar het warm is en droog, met een keuken en een fijn bed. Waarom wil ik in de zomer zo graag tussen tentdoek, scharrel ik met plezier een tweepits-minimaaltijd in elkaar, sta ik af te wassen naast een mij totaal onbekend heerschap in een vaag sanitair blok. Waarom is het leuk om ‘s avonds met alleen een kaars voor je uit te turen, net niet genoeg licht te hebben voor het lezen van een boek. Of om half elf in je slaapzak te kruipen, eerst nog met sokken aan en halverwege de nacht volledig als wokkel verdraaid die sokken uit te doen wegens puffende voeten. Waarom geneer ik me helemaal niet met die wc-rol onder m’n arm (ja ik ga poepen ja) en sta ik vrolijk onder een lauwe douche, door een dun wandje gescheiden van mijn buurvrouw. Ja, ik heb ook zo’n vierpersoonsgezinstafeltje en ja, óók blauw. En ik heb een windscherm en een ophangding voor zonnebrandcreme en spullen en een pak handwasmiddel en een emmer. En ook een schep voor het graven van geulen als het regent, net als de buren.

Ik geloof dat het zo zit.

Ik heb vaak zat vakantiehuizen gehuurd. Leuke huizen, mooie omgeving, rare inrichting maar altijd knus. En dat is dan gelijk het probleem. Als ik een huis leuk vind, dan wil ik het houden. Dan zit ik ‘s avonds op de fijne maar lelijke bank rond te kijken en de hele toestand naar mijn smaak te verbouwen. Die tafel moet dan daar, en de trap verplaatst, En ik zou boven die kamer doorbreken en daar de muur lichtblauw en hier iets van geel schilderen. In die hoek zou mooi een schommelstoel kunnen en daar kan dan een schrijftafeltje met uitzicht op de tuin. In die tuin zou ik dan de grote struik weghalen en een moestuintje aanleggen. En eigenlijk moet aan de hele voorkant van het huis een veranda, zodat je als het regent maar niet koud is, kunt soezen terwijl de regen op het dak klettert.
Maar ik mag het huis nooit houden, ik moet er altijd weer weg. Dan komen er weer andere mensen die vast ook de boel in hun hoofd verbouwen. Of ze doen dat niet en lenen gewoon het onderdak en daarmee basta. En elk geval ben ik voor zo’n huis totaal inwisselbaar. Het huis is niet van mij, het huis hoort niet bij mij, ik mag er alleen in zitten en het warm hebben en goed slapen. Niet onbelangrijk, maar niet genoeg.

De tent is van mij. Als ik de tent opzet en zo zoetjesaan inricht zodat het naar mijn maatstaven leefbaar is, dan is dat mijn huis van dat moment. Niet zo gerieflijk als ik het misschien zou willen, een woelmuis onder je luchtbed is echt geen leuk contact met de natuur, maar het is wel van mij. En als de vakantie voorbij is, gaat de tent weer in de zak en is er niemand die daarna in mijn tent vakantie komt vieren. In feite ben ik geen raskampeerder, voor mij niet hoe-primitiever-hoe-beter, geen wandelschoenen en degelijk regenjack. Ik heb geen matje en ik ken ook geen kampeerliederen. Ik heb nauwelijks contact met mijn buren, doe niets gezelligs rond een barbeque. Maar ik luister graag naar vogeltjes en kijk nog veel liever naar de sterrenhemel. Ik hou erg van stil en buiten zijn. Eigenlijk kampeer ik in afwachting van mijn eigen huis in Frankrijk.
Toch uiteindelijk best weer doorzichtig allemaal.

Posted by odette at 10:40 pm | Permalink | Comments (4) | TrackBacks (0)

Zoals gebruikelijk las ik alle klusfolders van voor tot achter. Klusfolders zijn geweldig. Waarschijnlijk omdat ik zelf helemaal niet kan klussen, tenminste als je verven niet als klus beschouwd. In een van de klusfolders stonden niet alleen allerlei woeste artikelen, maar ook nog eens een ultrakorte beschrijving van hoe het artikel op vakkundige wijze dient te worden geplaatst. Zucht. Plaatsen. Een beetje bad uitzoeken kan ik zelf ook nog wel, maar het ook daadwerkelijk plaatsen! Ik heb een heilig ontzag voor klussers. Sterker, als ik mocht kiezen tussen twee leuke mannen, dan werd het die ene die een wastafel aan de muur krijgt, een muurtje kan bouwen en een bad of zelfs een hele keuken kan plaatsen.
In elk geval. Die folder met de ultrakorte beschrijving dus. Hoor nou eens.
2C: Na het uitrichten van de afstelpoten deze met snelhardend cement vastzetten. De afloop van het bad op de afvoerpijp aansluiten met een verloop van ca 2-3 cm per m. Uitrichten. Afstelpoten. Verloop. Afloop. Geen idee waar het over gaat maar het klinkt me als muziek in de oren.
Het enige deel van de ultrakorte beschrijving waarvan ik het Hoe&Waarom ook nog wel had kunnen bedenken was deel 2D. Controleer de buisverbindingen en de afvoer en overloop door het bad te vullen met water. Tja. Dat zou na mijn kluspoging dan ongeveer het moment zijn dat ik hysterisch op en neer spring en vergeet dat de kraan ook dicht kan.

Posted by odette at 08:49 pm | Permalink | Comments (1) | TrackBacks (0)

Bijna beter. Bijna, want het toverwoord kipnuggets is nog niet gevallen.

Posted by odette at 08:36 pm | Permalink | Comments (0) | TrackBacks (0)

Jajaja, ik weet ook wel dat ze lelijk zijn, maar dat is niet persé een reden om ze in de brocante te laten liggen. Ze moesten mee. Punt. Achter de borden zit een handig haakje, je kunt ze ophangen. Hoezee! Dat gaan we dus doen. Overigens had ik vaag van San Remo (zie piepklein op rechterbord) gehoord, maar moest het opzoeken voor een beetje beeld. Hm. Gezien dat gevonden beeld denk ik dat ik nodig eens naar San Remo moet.

Posted by odette at 04:14 pm | Permalink | Comments (1804) | TrackBacks (0)

Kijk dan toch! Hij Zij is roze!

Posted by odette at 04:04 pm | Permalink | Comments (2) | TrackBacks (0)

Raar toch hoe dat werkt na een kampeervakantie. Je komt thuis, je hebt alles weer bij de hand. Ja, ook wel twintig kaarsen en soms zelfs nog in zo'n glas voor buiten enzo . Maar de eerste avond buiten werd er een lege plastic waterfles doorgezaagd en hopla, daar stond de vakantiekaars weer.

Posted by odette at 02:03 pm | Permalink | Comments (0) | TrackBacks (0)

Op de bank liggen met een kruik en kijken naar tekenfilmpjes, dat is het zo'n beetje. De emmer wordt angstvallig in de buurt gehouden, niet omdat er daadwerkelijk iets gebeurt, maar het zál maar gebeuren. Zo heeft hij ook z'n eigen oorzaak-gevolg op touw gezet. Geen crackertje, geen stukje komkommer, geen matze, geen stukje appel, want na al deze hapjes ging het verkeerd dus zal het eeuwig verkeerd blijven gaan. Dat hij beter kan worden, komt niet bij hem op. Ik heb hem zojuist verleid met z'n lievelingsvoedsel: meloen. Als dat er nou ook weer uitkomt, ben ik bang dat meloen voor altijd verbannen wordt.
Omdat wij nu toch aan huis gekluisterd zijn, doe ik ondertussen reuze verstandige dingen als wassen draaien, opruimen, klerenkasten uitzooien en wat werk verrichten voor de nog immer niet verschenen website. Aan de overkant van de straat heeft een jongetje een fluitje gekregen. De kat ligt vanwege warm, dwars door het huis geslingerd op plaatsen waar jij net moet zijn. Er zijn nog wel honderd klusjes te bedenken, maar ik heb vakantie dus ik hoef er van mezelf maar drie. So far nog geen slecht nieuws van het meloen-front.

Posted by odette at 01:58 pm | Permalink | Comments (1) | TrackBacks (0)

Dit vrolijke mannetje dat nooit kan stilzitten, ligt nu al een nacht en een dag ziekjes op bed. Tijdens deze onverwachte zomeropleving, kan hij niet naar het strand of zwemmen en gewoon buitenspelen is er ook niet bij. Zijn grote vriend is een emmer waarin hij helaas al vaak zijn koppie heeft gestoken. Het gaat allemaal weer over, maar leg dan maar eens uit dat het ondertussen weer herfst is geworden.

Posted by odette at 11:39 pm | Permalink | Comments (2787) | TrackBacks (0)

In de pot waar de boom in staat had ik ook wat zaadjes gestopt. Er kwam maar weinig omhoog en wat er was, kringelde een beetje armetierig naar boven. De overige zaadjes zaten in een grote pot; daaruit groeide een enorme klimplant tot aan het balkon. Mooie bladeren maar tot nu toe weinig knop. Ik verwachtte dan ook niet veel meer van de operatie-Blauwe Winde. Vandaag ontdekte ik dat uit de verpieterde toestand onder de boom de eerste bloem is open gegaan. En in de klimplant van de "echte" pot zitten heel veel knoppen. Wat een wonder. Blauwe Winde's geven een beetje licht, ik geloof dat dat het is waar ik zo van hou.

Posted by odette at 11:29 pm | Permalink | Comments (94) | TrackBacks (0)

Saint-Sauveur, een klein plaatsje en het geboortedorp van schrijfster Colette. Een prachtig ingerichte tentoonstelling met heel veel foto's en overblijfselen van haar interieur en verzamelingen. Op de traptreden in goud de namen van haar boeken en in de centrale hal een slideshow van Colette's ogen in allerlei fasen van haar leven. Het was fijn om alle etages van het oude kasteeltje te bezoeken en steeds weer verrast te worden door mooie zalen met een schat aan informatie.
Nou ja, wij vonden dat fijn, zij vonden vooral dat de bank lekker zat.

Posted by odette at 06:28 pm | Permalink | Comments (1) | TrackBacks (0)

Waar zo'n man nou vandaan komt hè, dat hele eind uit het niets. Gelukkig heeft hij een brommer, alhoewel je nog verbaasd zult zijn over het aantal fietsers en zelfs joggers op zo'n weggetje.

Posted by odette at 06:08 pm | Permalink | Comments (2) | TrackBacks (0)

Posted by odette at 04:48 pm | Permalink | Comments (5) | TrackBacks (0)