Weg
Alles zit in, op en achter de auto. Ik kijk nog even een stukje Turks Fruit, en dan ben ik op weg naar zon en af en toe een bui. Dag!
« juni 2007 | Main | augustus 2007 »
21 juli 2007
15 juli 2007
Another day at the office
Ik ben niet dol op een kantooromgeving, maar wel op kantoorspullen. Dikke rollen plakband in stevige houders, ordners in verschillende kleuren, snelhechtmapjes, nietverwijderaars, kartonnen mappen met elastiek, fijnschrijvers, markeerstiften, grote paperclips, kantooragenda’s, post-elastieken, tipp-ex (in rollervorm of in flesjes) en plastic hoesjes.
Plastic hoesjes zijn er in U- en L-vorm. De zogenaamde U-tjes en L-letjes. Als ik bij het afdelingssecretariaat een bestelling plaats van 5 dozen U-tjes en 5 dozen L-letjes, dan weten ze precies wat ik wil hebben. U-tjes zijn de plastic hoesjes die aan de bovenkant open zijn. Je kunt er een A4-tje in schuiven en geloof me maar, dat is af en toe reuze handig. Een hele ordner vol met overzichtelijke U-tjes, dat heet gewoon kantoorgenot. Maar mijn absolute favoriet is het L-letje. Aan de boven- en zijkant open; alles dat nog geen definitieve plek heeft gaat bij mij in een L-letje. Geen mens begrijpt iets van mijn administratie, van mijn stapel L-letjes die uiteindelijk als U-tje in een ordner belanden, maar ik hoor nooit iemand klagen over ongeorganiseerdheid. Ik vind het een beregoed systeem dus ik ben dan ook degene van de bestellingen.
Als je iets bestelt in een grote kantoorsetting, dan komt de bestelling binnen met jouw naam op de pakbon. Er schuift iemand een doos onder je neus, of tilt zich een breuk aan een lading zwaarder kantoormaterieel, maar uiteindelijk heb je dan iets in handen waarvan iedereen ziet dat het voor jou bestemd is.
Wel.
Zo kreeg ik twee weken geleden een mail van een collega met de mededeling dat mijn Cut-Flush-mappen waren gearriveerd en dat ze in zus&zo kast stonden geparkeerd. En of ik voortaan kantoormateriaal wilde bestellen met een wat kuisere naam. Vorige week kwam iemand brullend op me af dat mijn staafbevochtiger was aangekomen. En dat hij bovendien ook nog Lecki heette en of ik dat soort dingen voortaan thuis wilde doen.
Goeie help. Ik loop nu nog uit te leggen dat Cut-Flush-mappen niets anders zijn dan L-letjes en dat ik een staafbevochtiger heb besteld onder de naam: Iets Dat Enveloppen Dichtplakt Zonder Eraan Te Hoeven Lebberen.
Voor wie denkt dat het niet zo'n vaart zal lopen:
Cut Flush.
Staafbevochtiger Lecki.
Dus of de dames en heren naambedenkers in de categorie –kantoorartikelen- even rekening willen houden met de impact van hun fijne brainstormsessie op die achternamiddag in een vaag kantoor. Hoe moet ik nou een beetje leuk carrière maken als ik mensen aan de staafbevochtiger moet zien te krijgen?!
10 juli 2007
Natuur
Ik heb gedoe met de natuur. En dat is niet de bedoeling. De natuur is bedoeld als ontspanning om in te wandelen of te zwemmen, of om met je handen in te wroeten. Of gewoon, om natuur te zijn. Het eerste wordt nogal belemmerd door weer een ander natuur-ding (mijn regenjack kan best veel aan maar geen gestort als in de afgelopen weken) maar het laatste lukt prima. In mijn tuintje groeit het als een wilde, de blauwe winde klimt en alles wat ik er als zaadje in heb gestopt is nu een plant. Of struik. Of uit de hand gelopen onkruid.
Maar al dat groens wordt bedreigd door iets dat eet. Hele gaten worden er in mijn pepermunt geknaagd. Het iets houdt dan weer niet van laurier, maar wel van veldbloemen en de bladeren van de kleine winde. En heel erg veel van pepermunt dus. Overdag kon ik het iets niet vinden, maar via via hoorde ik dat hier waarschijnlijk om een slakkenfamilie gaat die zich, zodra het donker wordt, gestaag door mijn tuin heen vreet. En jawel. Na inspectie met zaklamp zag ik ze zitten. Ik verbeeldde me dat ik *knaag knaag* hoorde en haalde ze zo goed en zo kwaad als het ging (slakken zijn best een vasthoudend volkje) weg van mijn planten en verhuisde ze naar het stuk gras aan de straat. Dood hoefden ze dan weer niet, slakken zijn tenslotte ook natuur, dacht ik op z'n stads. Op mijn aanrecht staat al twee weken een gezinsflacon bier, want dat schijnen ze volgens de kenners lekker te vinden. Zo lekker dat ze in het bierschaaltje sodemieteren en doodgaan. Gaat me ook allemaal te ver. Ik wil mijn dag niet beginnen met de begrafenis van een verzopen slakkenfamilie.
Mijn planten moeten leven en groeien. Die slakken moeten weg maar niet dood. Gisteren ging ik in het donker per ongeluk op een slak met huis staan. *KRAK* hoorde ik onder m'n voeten. Eén vreetbeest minder maar wel ziehielig! Allemaal gedoe dus.
09 juli 2007
Amazing
Hema, aan de hempjes hangen geen prijskaartjes, naar de kassa, laten scannen, een aktie, hoezee. Hema, windscherm met prijsbordje erbij, weer een aktie, hoezee.
Kassa: nee mevrouw, op deze hempjes zit geen korting. Welles, dat zegt je collega daar wel. Oh, nou dan scant mijn computer de aktie niet, gaat u maar naar mijn collega als u de korting wilt.
Nieuwe rij, de hempjes worden met korting aangeslagen, het windscherm voor de volle mep. Nee mevrouw, mijn kassa geeft aan dat u hier geen korting op krijgt. Ik slik verdere verhalen over prijsbordjes in, betaal alles en stamp naar de klantenservice.
Klantenservice: nee mevrouw, op dit windscherm zit geen korting, mijn kassa geeft de normale prijs aan. Ik wijs haar op het bordje en de folder. In de folder: windscherm met korting! Sorry, zegt de mevrouw. Het vervelende is dat wij de kortingen niet in de kassa's stoppen, dat wordt centraal geregeld. Ik ben een half uur verder voor twee hempjes en een windscherm en wil helemaal niets meer weten over centraal geregelde zaken.
Tram 26 naar huis: In verband met een seinstoring mogen wij niet verder, u kunt hier uitstappen. Ik stort met m'n windscherm, twee hempjes en nog veel meer neer op het puntje van de brug van het Muziekgebouw. De brug is afgesloten, er hangt een bordje om dat te melden en een pijl hoe je nu moet lopen. Maar liefst zes (!) willekeurige voorbijgangers vragen mij WAAROM de brug is afgesloten en hoe ze nu bij de ingang moeten komen. Amazing.
Oja, en toen ging het onweren.
05 juli 2007
Lucht
Ik kan natuurlijk uitgebreid verslag doen van de groep-8 musical, de bogenparade waarmee de basisschool afscheid nam van haar oudste leerlingen, het muziekfestival in het park, de tranen van de meisjes en de ingeslikte tranen van de jongens.
Doe ik niet.
Iedereen kan, als hij even flink terugdenkt, nog wel voelen hoe het was om weg te gaan van je basisschool, de stress rond het optreden voor de ouders, het wisselende gevoel tussen Ha fijn! vakantie! en Shit! Ik kom hier nooit meer terug en alles wordt spannend want ik ga naar de middelbare school!
De jongste haal ik morgen om 12 uur op, dan is ook hij vrij. Nog een monsterweek werken, overdragen, laatste eindjes en loodjes. Sommige collega's zijn al weg met de tent of vliegtuig, wij blijven achter in de drukte en de regen. En na volgende week doe ik daar driftig aan mee. Lucht dames en heren, lucht hebben we nodig. En een zee van tijd.
01 juli 2007
Resume Overflakkee
Het is maar een onvoorspelbare zaak, die tassenverkoop. Als je alles net niet naar wens hebt uitgestald, weten mensen toch hun tas te vinden en betalen gewoon de vraagprijs zonder morren. Heb je een prima kraam die er bovendien nog-al aan-trek-ke-lijk uitziet, krijg je mensen aan de andere kant die alles te duur vinden, of nog even willen nadenken. (lees: ik vind 'm te duur) Of ze weten een goed adresje waar ze mijn tassen ook wel in de winkel willen. (lees: ik wil 'm niet maar ik denk graag met je mee.)
Waar is uw winkel? was trouwens de meest gestelde vraag van vandaag. Sorry jongens, ik heb geen winkel en als ik die wel had, waren die tassen nog veel duurder wegens bijkomende kosten.
Maar so far in business begrijp ik dondersgoed dat het een klant helemaal niet boeit wat jouw kosten zijn. Het is heel gewoon: die wil ik en dat heb ik er voor over. Net zoals ik zelf denk dus.
Overigens is er nog iets raars aan de hand met de tas-met-de-roos onderaan de foto. Iedereen duikt erop af want vindt hem op het eerste gezicht het mooist, maar uiteindelijk gaan ze met een totaal ander exemplaar naar huis. Vreemdsoortig. In de psychologie van de aankoop moet ik me nog maar eens verdiepen.