Weer
's Ochtends vroeg een trui aan, en de witte wolken zijn terug. Beter.
« juni 2006 | Main | augustus 2006 »
31 juli 2006
30 juli 2006
Memory Lane
Alkmaar, Schoorl, Bergen, Bergen aan Zee, Egmond aan Zee, Egmond a/d Hoef, Egmond Binnen. Even slikken & van slag, en dan Bakkum, Castricum, Uitgeest, Assendelft, Krommenie, Wormerveer, Zaandam en Amsterdam. Op het strand is het inmiddels truienweer, en haring eten in de auto..mwah. Doen we voortaan anders.
29 juli 2006
Kitsch
Tenten
Er zijn beslist voordelen aan het ombuigen van een relatie naar een stevige vriendschap. Zo kun je nog eens een tent opzetten, zonder noemenswaardige heibel. Vandaag draaiden we proef in de bouwput naast het huis. De buurvrouw hing over haar balkon en riep: Mooie tent! Nog geen ruzie gehad? Nee dus. Hij is beter met stabilisatiestangen, ik ben goed in opvouwen zodat het geheel nog in de daarvoor bestemde hoes past. Straks, als we vermomd als gezin op een onbekende camping aankomen, zullen wij in elk geval niet het avond-entertainment verzorgen. Rustig zullen we onze tenten op het grasveldje omhoog koepelen, onze stoelen er voor zetten en een koud biertje inschenken.
28 juli 2006
Vijf
Vijf minuten later renden we doorweekt naar huis.
27 juli 2006
Chago
Iedere ochtend om 7 uur deel ik de tram met een onwaarschijnlijk chagrijnig stelletje. Een lange man en een kleine vrouw. Waaraan je kunt zien dat samen een stelletje is weet ik niet goed, maar deze humeurige wezens horen duidelijk bij elkaar. Mondhoeken tot over hun schouders, norse koppen, geen gesprek. Alleen maar samen naast elkaar de wereld vervloeken. Eerst had ik bedacht dat deze donderwolk vast een combinatie van twee ochtendhumeuren moest zijn. Misschien trokken ze na drie koppen koffie wel reuze bij, en waren het gewoon moeilijke opgangkomers.
Maar deze week kwam ik ze tot twee keer toe ook 's avonds in de tram tegen. Zelfde tafereel: donder en bliksem, grote zware stilte. Misschien vervloeken ze niet alleen de wereld maar ook elkaar. Of is hun relatie gebaseerd op gemeenschappelijke woede. Wie het weet mag het zeggen.
Ik durfde geen foto te maken van het chagrijnige duo. Ik ga me niet willens en wetens een dreun op de hals halen. Vandaar de saaie foto van mijn tas. Maar voor het beeld: ze zaten pal achter me toen ik het plaatje maakte.
25 juli 2006
Achterkant
Zomer
22 juli 2006
Vriend
Idee
Soms zit ik vol stomme ideeën. Zo leek het een goed plan om een flink stuk van mijn haren te laten knippen. Lekker koel, geen geplak enzo. Maar ik was even vergeten dat je bij de kapper vanaf je nek zit ingesnoerd onder een niet ademende doek, waardoor je je binnen enkele minuten in een privé-sauna waant. Vervolgens leek me het ook heel erg handig om vandaag een tent voor de kinderen aan te schaffen. Bijna 9 kilo. Lichtgewicht. Ook vergeten dat alles met dit weer drie keer zo zwaar aanvoelt. Ik heb mezelf, mijn haar en mijn lichtgewicht tent naar huis gesleept, en nu ga ik buiten in de regen zitten. Vast ook een stom idee.
21 juli 2006
Verdrietig
Je kunt het nog zo goed voorbereiden, maar als het moment eenmaal daar is, is het gewoon een zware dobber. Zoals ieder jaar werd er op de laatste schooldag gedanst op het schoolplein en werden er ijsjes uitgedeeld. Daarna nog even terug naar de klas en dan...vakantie!
Normaal zeg je tegen je beste vriend Dag! Een fijne vakantie en tot na de zomer! Nu zei hij alleen Dag! en rolden de tranen over z'n wangen. Mijn hemel, wat een hartverscheurende toestand. Dan ga je niet zeggen dat ze elkaar heus nog wel zullen zien omdat we niet naar een andere stad gaan verhuizen, dat ze elkaar altijd kunnen bellen en we logeerpartijen zullen afspreken. Dat het allemaal helemaal goed komt. Dan moet je alleen maar flink huilen. Allebei, maar ik had gelukkig een zonnebril op.
20 juli 2006
Guda Koster
In het metrostation aan de Wibautstraat staat een grote etalage. Vroeger was het een kroeg, maar na een schietpartij moest hij dicht. Inkijk heet de etalage en blijkbaar mag er kunst in. Hier de stadsguerilla van Guda Koster. Op haar website nog veel meer verrassende dingen. Van de steiger met gordijnen in Schokland werd ik in elk geval erg vrolijk.
19 juli 2006
Schuldgevoel
Sms: Ik kom je zo halen, dan gaan we even naar het cafe op de hoek, praten over wat we eigenlijk willen.
Reorganisatie. Alleen het woord al. Wat was er mis met organisatie? De hele boel gaat op z'n kop, en wij collega's, moeten nadenken over wie op welke plek, en waarom er gevochten moet worden voor wat.
Ondertusssen belde ik met mijn jongste zoon die vandaag zijn zwemdiploma-B heeft gehaald, en vertelde hem dat ik echt snel thuis zou zijn. De discussie op het terras ging verder, ik belde mijn zoon nogmaals. Hij vertelde dat hij van pappa een cadeautje voor zijn zwemdiploma had gekregen. Ik zei nog: tot zo, en voor ik het wist waren we een uur en vele meningen en ambities verder. Zinnig? Zeker.
Maar godverdomme. Wat haat ik het af en toe het om een werkende moeder te zijn. Wat haat ik die zestien ballen in de lucht en dat eeuwige tekortschieten. Echt driewerf godverdomme.
18 juli 2006
Koud water
Mijn dikke rooie teen vindt de warmte niet zo leuk.
17 juli 2006
Party
We zijn er nog lang niet vanaf. Na het hele AH-festijn, stonden ze nu op de toonbank van Blokker. Ik nam er twee mee, een partywup en een catwup.Voor de kinderen natuurlijk. Tuurlijk. Het was vooral de partywup die mee naar huis moest, vanwege de stippels en het rode balletje. Misschien maakt een hittegolf wel infantiel.
16 juli 2006
Promo
Als je van foto's houdt, of van fotograferen, dan moet je hier eens kijken: Photo-Q
Nou ja, je moet natuurlijk niets, maar het is gewoon een erg handige en leuke webzijde. En als je slim bent, geef je je gelijk op als donateur zodat je het Photo-Q-jaarboek toegestuurd krijgt. Ben je nog slimmer, dan betaal je 5 euri meer en krijg je het vorig jaarboek er ook nog bij. En de aller-allerslimsten, geven zich op voor de nieuwsbrief, zodat je je nooit meer hoeft af te vragen of er al een nieuwe update online staat.
Intermezzo
Ha! Het is weer zomer dus Intermezzo-tijd. Tijdens de zomermaanden geeft de Volkskrant geen Magazine en Verleiding uit, maar bundelt deze twee plus wat katernen in een apart compact krantje: Intermezzo. En ieder jaar denk ik: ik wil altijd wel Intermezzo. Het Volkskrant Magazine is een leuk toevoegsel, maar eigenlijk vind ik dat bij een krant, krantenpapier hoort. Intermezzo wordt gedrukt op krantenpapier, en is een overzichtelijke bundeling van achtergrondartikelen, interviews en informatie. Okee, foto's komen mooier uit op glossy papier als in het Magazine, en er is ruimte voor een special als die van deze week. Maar als het er niet is, mis ik het Magazine ook niet. Als Maria Goos en Sylvia Witteman nou meeverhuizen naar Intermezzo, dan heb je mijn ideale zaterdagkrant. Waar je de voltallige Magazine-redactie zou moeten laten, is gelukkig niet mijn probleem.
15 juli 2006
Jongetjes-2
Jongetjes, jongetjes, jongetjes overal. Het springt en klimt en schreeuwt en lacht. En vecht om zandforten, huilt om kleine verwondingen en miepert over te veel wind. Vijftien jongetjes en geen hetzelfde. Jongetjes die weglopen en nergens bang voor zijn, verstandige jongetjes die hun kleren keurig op een stapeltje leggen. Einzelgängers die meer toekijken dan meedoen. Zwemfanaten die met geen stok uit het water te krijgen zijn. Snoepkonten die nóg een zakje chips willen, en nóg een en nóg een. Klagerige jongetjes die zich zorgen maken dat ze zullen verbranden en elkaar zorgvuldig insmeren. Boze jongetjes die maar moeilijk toegeven. Vrolijke jongetjes met grappen en lieve jongetjes die uit zichzelf meehelpen met opruimen. Zo'n groep jongetjes bij elkaar is leuk om naar te kijken. Ze worden later allemaal mannen, en dat is maar een raar idee.
14 juli 2006
Jongetjes
Met deze drie jongetjes op de achterbank, begint ons Grote Jongetjes Weekend. Morgen komen er nog veel meer jongetjes en verkassen we naar het strand. Later zullen er luchtbedden door het huis worden verspreid waarop logeerjongetjes komen slapen. Overal jongetjes met piefpafpoef-spelletjes en typische jongetjeshumor. Op de achterbank zongen ze een nog ergere versie van Flappie van Youp van 't Hek. Dat belooft wat.
Huisarts
Als je naar een ander stadsdeel bent verhuisd, moet je ook een andere huisarts zoeken. Een huisarts die bij jouw postcodegebied past. Zo gaat dat in Amsterdam. Dat is vervelend, maar wel logisch. Misschien wil jij namelijk wel van Noord naar Zuid fietsen om je vertrouwde huisarts iets voor te leggen, maar je oude huisarts in Zuid gaat niet op huisbezoek in Noord. Dat heen en weer gereis kun je ze niet aandoen. Huisartsen hebben het al druk zat.
Op IJburg is maar 1 huisartsenpraktijk, veel keus was er dus niet. Ik hoopte dan ook maar dat mijn wensen ten aanzien van een huisarts een beetje overeen zouden komen met waar ik het mee moest doen.
Die wensen zijn heel overigens heel simpel. De huisarts heeft verstand van zaken, houdt van kinderen en stuurt je niet met alles het psychische bos in. Die zijn er en ik heb ze gehad. Dat is de categorie huisartsen die je met een voorhoofdsholteontsteking naar huis stuurt met de mededeling dat je last hebt van opgekropt verdriet. Dus of je het vastzittende snot er even uit wilt huilen. Exit huisarts.
Sinds ik hier woon, lijkt het wel alsof mijn brokkenpiloten-inslag floreert als nooit tevoren. Ik zie mijn huisarts veel te veel. Tussen alle huis-tuin- en keukenklachten door vraagt ze hoe het met me is. Ze trekt daar geen goedgesprekgezicht bij, maar vraagt naar de stand van zaken, hoe ik ermee omga en of ze iets kan doen. Ze laat me in m'n waarde, maar het is duidelijk dat ze er is als dat nodig mocht zijn. Vaak is dat al ruim voldoende. Als er in mijn lichaam iets rommelt, komt ze niet met allerlei technische verklaringen. Ze denkt een richting op, en zorgt dat ik ergens terecht kan waar ze wel in mijn lichaam kunnen kijken. Ik denk dit, maar ik weet het niet zeker, met een foto of een echo weten we meer. Mensen die onderkennen dat ze iets niet weten, en je doorsturen naar iemand die het wel weet, zijn enorm geruststellend. Je kunt er op vertrouwen dat de zaak niet in een blablafase blijft hangen.
Vanochtend zat ik weer eens in haar spreekkamer. Mijn onfortuinlijke teen wilde nog steeds de maximale dosis paracetamol en dat leek me niet goed. Ze duwde en trok aan mijn teen, en concludeerde dat, in geval van breuk, ik bij de duw al tegen het plafond had moeten zitten. Zwaar gekneusd, kapsels beschadigd, banden uitgerekt. Ik wist niet dat een grote teen zoveel onderdelen had. Een dubbelgeklapte teen kan lang pijn doen. Het liefst niet lopen, maar gewoon uitzitten.
Ja, zei ze bij het weggaan, ik heb het ook ooit gehad. Ik deed zoiets stoms, ik bleef met m'n teen in m'n broekspijp hangen. Maanden last van gehad. Gelukkig hebben we vandaag allebei een rokje aan.
13 juli 2006
Amstel
Amstel, 12 juli 20.43 uur.
12 juli 2006
Mooh
Dit is mijn bed. Als ik verstandig was, bleef ik daar de hele dag in liggen. Daar voor in de plaats ga ik naar een omgeving waar ik 5 benen, 8 armen, 10 oren en 2 sets hersens met bijbehorend schakelvermogen moet hebben. Het is qua natuur behoorlijk onhandig geregeld dat als je alle zeilen bij moet zetten, je lichaam je naar bed stuurt. Slechte logistiek daar van binnen.
11 juli 2006
Groene Vingers
Als ik straks in Frankrijk op m'n kont voor de tent een boek lees of voor me uit zit te suffen, is er iemand in mijn huis die niet alleen goed poezen kan aaien, maar ook dahlia's bemoedigend kan toespreken. Die iemand moet alleen nog even gevonden worden.
10 juli 2006
WiFi
Hij houdt van WiFi.
Testen
Eh ja, ik weet ook niet wat deze foto hier doet. We gingen testen vanmiddag. Testen is iets heel ingewikkelds met computersystemen, en voordat je een toetsenbord hebt aangeraakt, moet je eerst heel veel opschrijven en zinnen met stiften aanstrepen. Het zal allemaal wel ergens goed voor zijn. En nu ben ik moe, en vind ik dat ik naar America's Next Top Model mag kijken. Daar testen ze weer heel andere dingen. Netjes lopen op hoge hakken bijvoorbeeld. Of bang kijken. Moeilijk man!
08 juli 2006
Sanne Wallis
Sanne Wallis de Vries is vast heel grappig geweest, maar mijn vriendinnen waren grappiger. Dus dank u programmering van het Openluchttheater, voor dit mooie excuus om met z'n allen op een kleedje in het Vondelpark rosé te kunnen slempen.
Verstoring
Er zijn een aantal dingen die je 's ochtends niet met me moet doen. In het kort komt het er op neer dat mijn slaapwandelaarsritme niet verstoord dient te worden. Onder de douche oefen ik in rechtop-staan, dan moet er koffie komen om de ogen open te krijgen en vervolgens wil ik langzaamaan wel weer gaan praten. Zelfs in het weekend is er een soort van route die afgelegd moet worden om mij weer in het land der levenden te krijgen. Vanochtend ging er een dikke streep door die route vanwege een stroomstoring. Geen warme douche, geen koffie. Zelfs geen mobiel netwerk. Er stond vanalles op het programma, maar sinds kort staat de auto in een parkeergarage die met een afstandsbediening opengaat. Jammer dan.
Met verkreukeld hoofd stapte ik op de fiets en reed naar de stad. Bij café Bloemers op de Ceintuurbaan nestelde ik me op een bankje met kussens, en dronk drie koffies achter elkaar. In de Volkskrant las ik een groot artikel over CaMu. Na Jan Blokker houden ook zij er mee op. Het een heeft overigens niets met het ander te maken, maar leg dat maar eens uit aan de wantrouwige medemens.
Na dit alternatieve ochtendritueel ben ik eindelijk wakker. De zaterdag kan beginnen.
07 juli 2006
Dag Allemaal
Uitnodigingen schrijven voor het grote Oude School Afscheidsfeest volgende week. Hopelijk gaat het er niet op z'n Hollands aan toe: met zonnig weer vastzitten op kantoor of school, en in geval van strandfeest terechtkomen in dat ene regenachtige weekend van de afgelopen tijd. Ik zou niet weten wat ik met 15 kinderen en bijbehorende ouders binnenshuis zou moeten doen. Er is geen alternatief plan, ik gok op goedgemutste weergoden. Spannend, of misschien wel gewoon dom.
06 juli 2006
Paars & Blauw
Weet je wel hoe mooi lavendel bij een blauwe hortensia kleurt?
Pechweek
Het lijkt wel Nationale Pechweek. Als sluitstuk van mijn rare werkweek maakte ik op de trap van het metrostation een beweging die je niet zomaar nadoet: met je voet in een broekspijp blijven hangen. Wel eens gedaan? Afijn. De bedrijfsarts zei: het dikke pootje omhoog en ontzien, de liefste kantinemevrouw had nog ijsblokjes en mijn collega's haalden koffie. Morgen kan alleen de beugeltandarts nog uitschieten met een tangetje, maar verder denk ik dat ik deze week ga overleven. Moet niet te lang duren hoor, al die ongein.
05 juli 2006
Spits & Metro
Spits. Stier: Een negatieve dag voor jouw teken! Het sterrenspectrum vertoont een mengeling van goede omstandigheden en spanningen, van vergissingen tot regelrechte bewuste fouten! Wees op je hoede en teken niets.
Metro. Stier: Het is verstandig om belangrijke beslissingen nog even uit te stellen. Jouw gemoedstoestand zal het nemen van de juiste beslissing zeker negatief beïnvloeden!
Ik graai iedere ochtend op Centraal de Spits & Metro mee. Alleen voor de horoscoop, echte kranten lees ik thuis of op m'n werk. Ik heb vandaag niets getekend, ik was helemaal niet op m'n hoede want voor grote emoties is het veel te warm. Bewust fouten maken lijkt me nogal stupide en de beslissingen werden vandaag door hogerhand genomen. Ik snap dan ook niet waar ze het over hebben.
Doet ondertussen iemand even het onweer aan? Fijn zo.
04 juli 2006
C-1000
Bij de afdeling groente & fruit stond een man sinaasappels te eten. Hij pakte ze uit de bak, schilde ze op z'n dooie akkertje en at ze op. De schillen deed hij keurig in een plastic zakje, waar eigenlijk zijn te wegen sinaasappels in hadden gemoeten. Niemand zei er wat van.
Er waren vijf kassa's open. Achter vier van de kassa's zaten meisjes onverstoorbaar te scannen en af te rekenen. Achter nummer vijf zat de enige jongen, opzichtig wapperend met een folder. Hij had het warm. Blijkbaar was dat voldoende reden om langskomende boodschappen van de band in de verzamelbak te mogen smijten. Én maar zuchten, én maar met z'n ogen rollen, én maar wapperen. Belachelijke aansteller.
03 juli 2006
Warm
Als in alle vroegte een hijskraan de tram waarin jij zit probeert te doorboren, is dat geen goed begin van de week. En als er verder dingen-met-knoppen helemaal niet doen wat jij wilt dat ze doen, én het weer is tropisch, dan kan het zomaar zijn dat je publiekelijk ontploft.
Mijn jongste zoon pakt het anders aan. Die kleedt zich gewoon half uit en gaat met een flesje water onder handbereik een uur in de tram zitten suffen. We hebben er maar een voorbeeld aan genomen. Half uitgekleed fietsten we naar het strand, en was na een kwartiertje water verder ontploffingsgevaar eindelijk geweken.
02 juli 2006
Constateringen op zondag
- Als je 's ochtends om 9.00 uur op het strand zit, is het met de warmte goed te doen. Om 12.00 uur moet je echt maken dat je wegkomt.
- Met mijn nieuwe schoenen, die zo ouderwetserig zijn dat mijn moeder van gruwel achterover zal vallen, kan ik na 2 maanden terug naar de winkel. Voor een servicebeurt. Het meisje in de winkel begreep niet waarom ik daar de slappe lach van kreeg.
- Ooit woon ik aan de Weesperzijde. Dat roep ik al jaren, en dat blijf ik roepen totdat ik er woon. Degene die mij een plek aan de Amstel kan bezorgen óf de gouden tip heeft, krijgt van mij de dikste zoen die ik kan weggeven. Ik kan me geen mooiere woonomgeving in de stad bedenken. De huizen zijn statig maar toch gemoedelijk, de stokrozen groeien hoog, de Amstel is natuurlijk mijn water en in dat water liggen prachtige schepen. Stel je toch eens voor dat je 's ochtends opstaat, je ramen opent en dan wakker wordt met uitzicht op de Amstel. Tenzij je geboren bent met oogkleppen op of een chagrijnig karakter, kan je dag dan toch niet meer stuk.
01 juli 2006
Niks
Vandaag lig ik in bed en doe niks. Ik lig op m'n rug muggen te tellen, naar het gerommel in m'n buik te luisteren en ik denk eens wat na. Dus eigenlijk doe ik wel iets, maar niet wat je hoort te doen als je een vrije dag hebt en de zon schijnt. Ik ben niet ziek, ik heb gewoon geen zin in een dag. Mijn camera lag naast m'n bed op een tafeltje, en daarom zien jullie nu waar ik de hele dag al tegenaan kijk. Op dit moment zit ik aan die blauwe tafel dit stukje te typen. En als jullie dit lezen, lig ik weer in bed en kijken we op afstand samen naar hetzelfde.