
Naar goed detslife's gebruik in tijden van drukte, komen hier voorlopig vooral plaatjes. Denk ik. Zeg ik nu. Maar natuurlijk twijfel ik overal weer aan. Het is druk hier. Ik ben door de selectie van Eigen Werk heen en dat betekent dat mijn eigen bedrijf nu wel heel dichtbij komt. Mijn eigen winkel, die zich zal richten op het ontwerpen van prints, voorlopig op basis van fotografie. Maar ik zat van de week ook weer een vrolijke partij getekende bloemetjes in elkaar te prutsen, dus dat -op basis van fotografie- kan ook zomaar weer veranderen. Een eigen bedrijf, good lord, wie had dat toch ooit kunnen bedenken, honkvast, risicovermijdend en structuurzoekend als ik ben. Volgens de experts zijn dat eigenschappen die juist erg handig zijn als je in je eentje bezig bent. "Hou maar lekker overzicht maar vergeet niet dat het leven, ja ook jouw leven, risico's met zich meebrengt. Plons er maar in, maak tienduizend fouten en leer ervan." Juist ja.
Je zou toch denken dat je op mijn veertigplusleeftijd wel ongeveer weet wie je bent, wat je kunt en waar je vanaf moet blijven. Maar net als in de liefde sta ik nog regelmatig met m'n mond vol tanden, te stamelen met een rode kop als ik in een groep gelijkgestemden moet uitleggen wat ik ga doen, te balen dat ik niet kan presenteren en dat mensen mij nooit nooit nooit serieus zullen nemen. Vol bewondering luister ik naar mijn buurvrouw in de groep, die wel de benodigde opleiding heeft gedaan, wel een verhaal van A tot Z kan vertellen, met grapjes en voorbeelden en alles. En de juiste kleren aan heeft, geen rode vlekken in haar nek krijgt en aan het eind nog doodleuk kan zeggen: heeft iemand nog iets te vragen naar aanleiding van mijn verhaaltje? Met zo'n charmant lachje erbij, ook dat nog.
Maar er zijn ook dagen dat ik denk: ja kom nou zeg! Ik ben hier al meer dan tien jaar mee bezig, maar ik moest ondertussen ook nog gewoon werken. En kinderen opvoeden! Ik ben verlegen ja, maar is het niet uiteindelijk mijn werk dat voor zich moet spreken? En ben ik niet gewoon best goed in sociaal verkeer als het maar in kleine aantallen gaat? En heb ik niet al helemaal alleen een eerste grote opdracht geregeld? En wat dan nog als het mislukt? Ik was toch zo iemand die aan het eind van haar leven niet wilde zuchten om alles wat ze niet had gedaan? En noemde mijn vader me ooit niet een moedig mens? Ik kan het alleen voor zijn nagedachtenis al niet maken om als een piepkonijn in de hoek te blijven zitten.
Deze innerlijke dialoog laat het hier schuren en haken, maar het maakt me ook onuitsprekelijk gelukkig als ik vrij mag denken, patroontjes mag ontdekken, kleuren mag combineren, iets moois mag maken. Niet ernaast maar als hoofdzaak. Ik ben odette en odette houdt van mooie dingen. En als ik ze niet zie, wil ik ze maken. Deze hele missie is wat mij betreft geslaagd als er bij Blokker nou eens een mooi douchegordijn van 14,95 euro hangt en we daar niet een godsvermogen in een designwinkel voor uit hoeven te geven. Ik denk dat dat de ondertitel voor mijn ondernemingsplan moet worden.