Blijf!
Uitgerekend in het weekend dat ik ergens in Nederland kampeerde op een plek waar geen Parool te krijgen is, publiceerde deze krant vier pagina's van mijn Wachtende Honden-fotoserie. Heb ik weer.
Gelukkig stuurden vriendinnen smsen met trots en attachments, zodat ik op de camping in de regen onder het afdak van het restaurant in het mini kon zien dat ze maar liefst zeventien foto's hadden geplaatst. Diezelfde vriendinnen waren ook nog zo slim om de hele mikmak via de bekende social mediakanalen rond te trompetteren, en zo zat ik zondagavond met de modder nog in m'n haren verguld naar tweets en facebookplaatjes te kijken. En natuurlijk eindelijk naar de krant zelf, naar de layout en naar de honden die uitverkoren waren om de wereld, of dan toch tenminste Amsterdam, omstreken en iets daarbuiten, ingeslingerd te worden.
In Het Parool van vorige week dus. Die je vast nergens meer kunt krijgen dus. Ik voer een uiterst slecht pr-beleid voor mezelf, morgen ligt de nieuwe zaterdag-Parool alweer in de bus. Maar ergens tussen de hectiek van de afgelopen week vond ik mezelf terug in een grachtenpand aan een idioot grote tafel tegenover een HR-manager van een groot bedrijf. Op sollicitatiegesprek. En toen was het toch wel erg leuk om te kunnen zeggen: Leest u Het Parool? Daar stond ik in, afgelopen zaterdag.
PS: De Wachtende Honden krijgen spoedig een eigen plek op het www in de vorm van een fijne webzijde, maar daarover later meer.