« Bord | Main | Venster »

Pa Ma

pamaL.jpgMijn ex-schoonouders (dat is een raar woord) waren voor de allerlaatste keer in Nederland. De idioot lange vlucht van Nieuw-Zeeland naar hier, de stroom van familie, hoe lief en dierbaar ook, het van huis naar huis verkassen en opnieuw logeren werd te veel. Als we ze willen zien, moeten wij naar daar. We brachten ze naar Schiphol waar geprobeerd werd te sms-en met de opvang in Engeland die ze verder richting volgend vliegtuig zou begeleiden. Schiphol was bijna uitgestorven, de vakantie-uittocht is nog niet begonnen. Ik baalde van alles. Dat ze weggingen, dat de kinderen daar zo verdrietig om waren en dat ik zelf niet in het reeds geboekte vliegtuig zat, naar een ander strand met 30 graden. Gelukkig begint het hier ook iets van zomer te worden en dankzij de telefoon weten we dat ze veilig zijn aangekomen en dat alles goed met ze is. Nou nog onderzoeken hoe we tien pakken senseo koffiepads naar de andere kant van de wereld kunnen krijgen, zonder dat de pads een tientje per stuk gaan kosten.

TrackBack

TrackBack URL for this entry:
http://detslife.nznl.org/cgi-bin/mt/mt-tb.cgi/583

Comments

Ja, verdrietig inderdaad. Verder weg kun je niet zitten op deze aardbol.

pVlRed

Your website is very interesting. I enjoyed your website a lot. Thank you.

Post a comment