***detslife's digi van de dag***

Ach, make-up, het is niet echt iets voor mij. Ik heb een oogpotlood en mascara en die twee zijn al moeilijk genoeg op de juiste plaatsen aan te brengen. Een jaar of vier geleden werd zelfs voor mij duidelijk dat mijn gezicht meer wilde dan een pot Zwitsal babycreme, dus nu heb ik een potje van een echt merk. Dat is het. Oogpotlood, mascara en het potje.
En soms heb ik een zuurstofmasker van dr. van der Hoog. Dat het poeder van deze dokter komt heb ik onthouden nadat ik eens iets van zijn collega op m'n hoofd had gesmeerd, en nog dagenlang met gemene rode bultjes in m'n gezicht heb rondgelopen. Knap je niet van op.

Dat zuurstofmasker is gewoon een klei-toestand die je op je gezicht kunt smeren. Het is trouwens raadzaam eventueel aanwezige kinderen ergens op bezoek te sturen, want een ontmoeting met kleimonstermoeder is al gauw goed voor een getraumatiseerde jeugd. Goed. Kinderen uit de buurt, klei op hoofd en gaan liggen. Ont-span. Binnen twee minuten is de klei hard en trekt je hele gezicht samen. Het is niet echt een tof gevoel, en je vraagt je af wanneer het zuurstofgedeelte nou komt want je stikt er bijna van. Je weet namelijk wel dat je door je neus en mond kunt ademhalen, maar met al dat pleister op je kop ben je snel de weg kwijt. Het moet er tien minuten op, maar na acht denk ik meestal dat de tien minuten om zijn, dus dan mag het eraf. Vind ik. Als je alle kleismurrie verwijderd hebt, en je kijkt in de spiegel, schrik je je rot. Daar staat een frisse versie van jezelf! Hoe kan dat! Zuurstof dus. Na een zuurstofmaskerklei-sessie begrijp ik ineens een microscopisch klein beetje van Michael Jackson. Niet dat dat nou een doel in m'n leven is, maar toch.